Tuğba hocam

Cama yansımak yerine

Cana yansısak keşke..

Sahi! Canıma yaslanırmısın?

. .

Yorgunluk değil bizimki

Yaşanmışlığın verdiği tembellik.

Geldik geleli dünyaya

Sanki ne yaptık ki?

Çelik çomak saklambaç,

Tövbe ettiklerimiz

Tövbe etmediklerimiz.

Tövbe edemediklerimiz.

Tövbe estağfurullah. 

. . .

Ruhum ruhuna aşık.

Ruhum ruhuna meftun.

Ruhum bir kayıp ülkesinde,

Yol bilmez, dil bilmez.

Ruhuma klavuz olur musun?

Sana; bana kal demem, lakin;

Bana hâl olur musun?

. . . .

Avuçlarım bir kelebek

Seninse yüzün dünya haritası!

Kavuşmamız hayal..

Uçayım desem gök yüzüne,

ömrüm üç günlük,ömrüm güç günlük.

Kanadımda mutluluk polenleri.

Kanadımda arzın bereketi.

Gökyüzünden vazgeçtim

Gül yüzünü esirgeme yeter ki,

Bereketlensin umutlar..

. . . . .

Çayına, kahvene, 

Camında ki perdene,

Canımdaki derdine

Kırk yıl hatır yükledim, azımsama!

Ben bir kelebeğim

Ömrüm üç günlük.

Dünya üç günlük.

Sen bende kırk yıl..

Sonsuzluğa kanat çırpmak değil mi?

Seni sevmek ölüye can değil mi?

. . . . . .

Geliyorum..

Karakuyu körtopal dipsiz dişsiz yollardan.

Öyle yorulmuşum ki,

"Al bu şerbet iç"desen versen elime zehir,içerim.

Yalanlarında dinlenirim, zaten dünya yalan!

Öyle kırılmam derviştir gönlüm.

Gelene gidene sövmem, lâldır dilim.

Ne söylesen söz dinlerim.

Kesmem sözünü söz ile.

Bakma desen bakmam bir ömür gözlerine.

Sen kimsin? desen,

"Bir ikindi güneşi kelebeğiyim" derim.

Üç günlük ömrünün son günündeki gün batımını izleyen bir çift gözüm.

Unutma beni.

Sen kelebek değilsin!

. . . . . . .

 (Unutmam seni..)