Yalnızlık bu olsa gerek. Etrafında onlarca insan var ve konuşmak sohbet etmek için birilerine laf atıp zorla atölyeye davet ediyorum. Yanımda oturuyor ama onunla konuşmak istemiyorum. Çünkü şimdiye dek konuşulanlar aynı hiç boş gereksiz mantıksız. Dönüp dolaşıp aynı yere geliyoruz. Benim dünyam okyanus o boğuluyor onun dünyası sığ ben dibe çöküyorum. Kolay değil bunca yükü omuzlarda taşımak. Paylaşacak hiç bir şey yok. Aramızda oluşan uçurumun derinliği ürkütüyor beni, onun bunu gördüğü yok.
Doğrudur
..DOĞRUDUR... Geceyi acılarıma katık ettiğim doğrudur. Gündüzleri bir yorgan gibi örtüp acılarimi uyuttugumda. Sevmek için sevilmeye layık bir yurek bulamadigim Her kalbimi açtığımda ihanetle yaralandığımda dogrudur. Yalanı sevmedigim Yalancıya tahammül edemedigimde Doğrudur kaf dağına köprü kurdugum Hayallerimde zümrudü ankayı yorduğum Güllere söyledigim nağmelerim Bülbüllerle seherlerde zikre daldığım Doğrudur babasızlığım Bir yanımın eksikligi Boynum bükük yetim oldugum. Sütten çıkmış ak kaşıkta değilim Günahsız bir melekte. Doğrudur boyumdan büyük laflar söyledigim. Siyaha kara beyaz ak dedigim. Merde canımı verdigim Namerdi yere serdigim. Anaç bir kadın olduğum doğrudur. Lakin cigeri beş para etmezden daha yigit olduğumda. Beş kuruşa tamah etmedigim Dünya yı bir imtihan bildiğim Sevdigim Yeri gelipte sevildigimde doğrudur. Dostuma sırtımı dönmedigim Düşmanıma şirin görünmedigim Menfaat icin doğruyu inkar etmedigimde Dogrudur... mihrace...
Yorumlar
Yorum Gönder