İlk ve son mektup

 Uzun zamandır sana yazmayı düşünüp vazgeçişlerimle yazmak istekleriyle cebelleşip duruyorum.

Beni bilirsin sen, yalnızlığı kalabalıklar içinde yaşamayı seviyorum. Seni yokluğunda sevdiğim gibi.
Bazen okyanusta dalgalarla fırtınayla boğuşurken buluyorum kendimi. 
Bazen bir bakıyorum yemyeşil çimenlere uzanmış bulutların sevkiyatını izliyorum. 
Yada söğüdün dalına kurulan salıncakta sallanıyorum. 
Kuşlara merhaba deyip, çiçekleri öpüyorum incitmeden usul usul... 
Bir bakıyorum karunun hazineleri avuçlarımda. 
Sensizliğimle garibim hemde yoksul. 
Saatlari kurdum sevdiğim 
Her saat  şarkımız çalıyor seni düşünüyorum.
Mektup yazmak konuşmaktan çok  zor. Arasa konuşsak eski günlerde ki gibi. 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Doğrudur

sokak lambası