Ahh! Çocukluğum...

Benim çocukluğumuda görürsen en mutlu günlerinde,
Sımsıkı tut ellerinden,
Gelmeye ikna et ne olur.
Çok özledim ben onu ve mutlu olduğum yıllarımı.
Sakın neden niçin diye sorgulama bazı duyguları.
Onlar zamanın içinde kör karanlıklara kapısız penceresiz zindanlara hapsedildiler. Ne çığlıkları duyuldu ne yaraları sarıldı. Gün ışığına sıcacık sevgiye muhtaç edildiler.
Gözlerine mil çekildi yüreği çarmıha gerildi.
Sadece gülümse ve gel de. Gülümse ki gözlerinde  sevgi çiçekleri miski amber saçsın, yüreğinin kokusu dolsun dünya'ya.

Umut olsun sevda olsun aşk olsun... mihrace...