Doğrudur

Unutulmaz

İnsan kırılır ya en sevdigine, değer verdiğine.
İçinde kocaman bir çukur açılır.
Girdap gibi çeker yaşanan hatıraları.
Önce söylenen sözler
Sonra
Gözlerine dolan hüzünler.
Tek tek anılar gömülür çukura.
O çukur yürekte çiban olur
Her geçen gün daha fazla sızlatır.
Kabuk bağlar zamanla
Ama yara alttan alttan işler durur.
Yaraya müsebbib unutur lakin unutulmaz.

mihrace...

Sonra döndüm dedim ki kendime Değmeyenlere değsede yüreğin bu senin kabahatin değil.
insanlar görmemişse
Bu sevme konusunda da aynı değişmiyor.

mihrace...

*Geldiginde sanki ne degişecek
Yine gitmelerde olacak gözün.
Gittin yerler çok mu kiymet bilecek
Yine hasret yine gurbet tek sözün.

Kavuşma umudumdur beni hayata baglayan
Gelsen sanki yerim Senin yanın mı?
Yasak oluşundur yuregimi daglayan
Soyle ordakiler Senin canin mı?

Bir söz bellemişsin kendine iyi bak
Sen beni bırakta hele bir kendine bak
Dikenler arasinda gonca gülleri
Vuslatım tac yapta saçlarima tak.

Nedir gurbeti sana vatan eyleyen
Severmisin yanliz karanlik geceleri
Bir benmiyim gitme kal diyen
Çözemedim icindeki bilmeceleri...

mihrace...


Geceye serzeniş...
O yazdıklarıma sebep oldu.
Ben sevdim o kayboldu.
Tıpkı zirveden ucuruma yuvalanan bir taş gibi.
Aynı böyle oldu benden gidişi. Yüreğimi terkedişi.
Oysa ben Onu
Zümrüdu ankanın kanatları arasında saklardım hep.
Rüyalarımda sarılırdım kaf dağına.
Bir meçhul bir yok bir hiç
Belkide benim hayallerimin gölgesiydi sadece.
Gelişi bir tufan gidişi yangın şimdi.. mihrace...

Yokluğunda Seni düşünmeme bile müsaade etmiyorlar.
Gözlerimi kapatıp hayaline  sığınıyor yüreğim.
Ayrılığının her hecesi iç parçalayıcı birer hançer darbesi.
Sevgili unutmak imkansız tıpkı kavuşmak gibi.

mihrace...