İlk ve son mektup

 Uzun zamandır sana yazmayı düşünüp vazgeçişlerimle yazmak istekleriyle cebelleşip duruyorum.

Beni bilirsin sen, yalnızlığı kalabalıklar içinde yaşamayı seviyorum. Seni yokluğunda sevdiğim gibi.
Bazen okyanusta dalgalarla fırtınayla boğuşurken buluyorum kendimi. 
Bazen bir bakıyorum yemyeşil çimenlere uzanmış bulutların sevkiyatını izliyorum. 
Yada söğüdün dalına kurulan salıncakta sallanıyorum. 
Kuşlara merhaba deyip, çiçekleri öpüyorum incitmeden usul usul... 
Bir bakıyorum karunun hazineleri avuçlarımda. 
Sensizlikle garibim hemde yoksul. 
Saatleri kurdum sevdiğim 
Her saat  şarkımız çalıyor seni düşünüyorum.

Bir muamma bir sır sanki
Bu hazin ayrılığın sebebi.
Yazıyorum siliyorum, sonra tekrar ediyorum.
Yoksun, yoksununum biliyorum.
Mektup yazmak konuşmaktan  zor. 
Arasan konuşsak eskisi gibi. 
Özlüyorum ve bunu söylemek istiyorum.

mihrace...


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

sokak lambası