sokak lambası

Hani bir resim çizer ya ressam
içinde duygularıyla
acıları ,
 sevinçleriyle hüznü
onun eseridir yaptığı resim.
aslında kendisini çizer
görmesini bilen gözlere.
işte bir şairde mısralara döker içini ,
satır aralarında saklar hüznünü,
sevgisini aşkını kırılmışlığını.
bir şiir olur şair,
her harfte her cümlede.
Okumasını bilene der ki :
Bana beni anlatma
Benden dinle beni.
yazdığım her kelime
benden bir parçadır aslında.
oku anla.
eleştirip yargılama...

mihrace...

Hani dedim eskiden methiyeler dizerdin adıma.
Sevda şiirleri okurdun kulağıma.
Şimdilerde bir haller oldu sana.
Bakıyorumda bir rubai bile yazmıyorsun bana.
Durdu gözlerimin içine içine bakıp.
Kadınım dedi şiirsin Sen.
Adın aşkla kazınmışken yüreğime.
Her halin kan olup dolaşıyorken damarlarımda.

Hangi söz anlatır ki Seni.
Sen şairlerin şiirlerinde ki mısraları kıskandıran halinle .
Şiirsin bir volkan misali yüreğimde.
Sustum,utandım,korktum.
Kalbimin yerinden çıkmak için göğsümü zorladığı o anda al al oldu yanaklarım.
Gözbebeklerim hiç bu kadar mutlu bakmamıştı tebessümle dünyaya.
Bu denli seviliyor olmak gurur vericiydi.
Kalbim Sonsuzluğun Sahibine şükrediciydi.

mihrace...