sokak lambası

Bekleyeceğim

gidenler dönecek elbet
döndüklerinde gitmelerin hüznü bitecek
içimdeki hasret küllenecek
bi de dönemeyenler var
onların özlemi hiç bitmiyor
bazen dayanılmaz oluyor
gözlerim kapıda sedyeyle gidişi aklımda
dönüşü tabutla oldu
bir bahar günü ama kış'tan beter bi gün
karlar insan boyunu aştığı bi günün sabahında
umutla iyi olupta gelmesini beklerken
hadi gidiyoruz dediler
malazgirt'e
dedeniz öldü dediler
ölen babamızmış meğer
aslında anlamıştım babamın öldüğünü
ama muş tan malazgirte kadar dua ettim inşallah dedemdir ölen diye
ama teyzemlerin evine gelince bi şivan koptu
o sesler hep kulağımda
o ağıtlar beynimde
sarılıp halama
hıçkıra hçkıra ağladım
tmm dedim ölen babam
diyarbakı'rdayken elbiselerine sarılıp ağlar dua ederdim
allahım babamızı bizden alma diye
O bizden daha çok seviyormuş meğer
hiç küsmedim rabbime
ama hep özledim hep ağladım ve ona layık evlat olmak için hep iyi olmak istedim
çünkü bir gün ahirette kavuşacağız
neden cennette beraber olmayalım dedim
ama günahlar hatalar bulaştı amel defterime
tövbe ettim secdelerde ağladım bitek rabbim duydu sesimi
ve ben anladım ki
rabbim beni çok seviyor
bu sabah içimde tarifi imkansız bir özlem duydum babama
kahvaltıda ister istemez gözyaşlarım aktı
mücahit ne oldu diyor
sadece özledim dedenizi dedim
ve yanımda olmasını arzuladım..
sanki  bir an yanımdaydı öyle sandım...
belkide  geldi ve  ağlama kızım dedi...
neden ben bu kadar  duygu yüklüyüm...
Canım babacığım 32 yıllık özlem her geçen gün dahada yakıyor içimi...
seni çok seviyorum kabrin nur mekanın cennet olsun.(amin)

mihrace...